مهر ماه پارسال مطلبی نوشتم با عنوان «حرفه ای کار کنید». این روزها یکی دو تا نیرو گرفته ام که عجیب و غریب اند. نمی فهمم که قهر کردن در محیط کاری یعنی چه. یعنی چه که بعضی ها وقتی از مدیرشان ناراحت می شوند، با او قهر می کنند. می خواهند مرخصی بگیرند و بروند خانه. یعنی بعضی ها محیط کار را با مهدکودک اشتباه می گیرند. 

یکی از مشکلات ما در محیط های کاری همین است. اصلا بلد نیستیم حرفه ای کار کنیم. همه اش احساساتی. تا کسی به ما اعتراضی می کند، دیگر تمام. کارش را انجام نمی دهیم، اگر هم انجام دهیم، سمبل است. باید حرفه ای شویم تا شرکت ها رشد کنند، تا صنعت مان رشد کند.

پی نوشت1: به قول گلپونه باز رفته بودم غیبت صغری. علت های مختلفی داشت و یکی از علت ها که می توانم اینجا بنویسم، آخر سال و مشکلات آن بود. ضمن اینکه تعارضات در گروه ما زیاد می شد و روزها مشغول برطرف کردن آنها بودم  که انرژی زیادی گرفت و چیزی نمی ماند برای نوشتن. امیدوارم این بالا و پایین ها تمام شود. 

پی نوشت 2: سپاس از آنکه تشویقم کرد برای دوباره نوشتن.